واقعیت چه بود؟
اگر بگویند یا بنویسند "مافیا با همه توان و در همه عرصه‌ها، علیه دولت نهم شبانه‌روز تلاش می‌کند، می‌گویند: تخریب شخصیت‌های برجسته و ستون‌ها و ارکان و فلان و بهمان است. اما جالب است که هیچ‌کس جز با دشنام و تخریب، تا کنون نتوانسته منکر وجود مافیا شود. مافیایی که هنوز هم با وجود شکست و اخراج از حاکمیت در باور واقع‌نگرانه ملی ته تنها وجود دارد، که عامل اصلی بسیاری از مصائب و مشکلات دیروز و امروز و فرداست.
در این نوشته حرکت مافیایی در عرصه فرهنگی فقط در یک نمونه مرور می‌شود. همگان به خاطر دارند چند ماه پیش به بهانه اجرای طرح امنیت و ارتقای اجتماعی چه غوغایی در کشور ایجاد شد. بسیج همگانی توسط اصحاب رسانه‌های تخریب‌گر، آتش‌بیاری و معرکه‌گردانی صداوسیمای ضرغامی، کج‌فهمی یا شتابزدگی راست‌ها که نتیجه‌ای جز تخریب بیشتر دولت را در پی نداشت و ... همه و همه یک نکته را پی گرفت که: دولت در مبارزه با بدحجابی به وسیله نیروی انتظامی موافق نیست!؟
همه عوامل ایجاد و گسترش فساد و فحشا در سال‌های گذشته، دلسوزان و دغدغه‌دارن این مهم گردیدند و واشریعتا سر دادند. مقاله‌ها نوشته شد، مصاحبه‌ها انجام گرفت. نظرسنجی‌ها دنبال گردید. بحث کارشناسی، و تقابل نظریات برخی مجریان امر با گفته‌های دولتمردان! که تیترهای روزنامه‌ها و تغذیه تخریب‌گری صدا و سیما را فراهم آورد. کار به جایی رسید که سخنگوی دولت در مقاله‌ای نظر دولت را در این مسأله تشریح کرد اما برخی عوامل آشکار و نهان بر آن شبهه ایجاد نمودند و هم‌چنان بر طبل اختلاف و تقابل کوبیدند.
در این میان البته سردار بزرگوار "رادان" تحلیلی منصفانه و کوتاه ارایه کرد که دولت با انجام این طرح مخالف نیست، بلکه نسبت به راهکارهای اجرایی دل‌نگرانی دارد.(نقل به مضمون)
چند شب پیش در گفت‌وگوی زنده تلویزیونی، سردار احمدی‌مقدم، در پاسخ به پرسشی مرتبط با مبارزه با بدحجابی و نتیجه عملکرد نیروی انتظامی در این مورد، پیرامون "کار فرهنگی" سخنانی داشت و در ارزیابی اجرای طرح امنیت اجتماعی، کم شدن یا کوتاه شدن شرارت‌های اشرار در معابر و خیابان‌ها را نمونه آورد. بدیهی است همین نکته، ارزش بسیار دارد و در خور تقدیر، اما:
این‌جانب در آن واویلای مافیاگران علیه دولت، در مقاله‌ای اعلام موضع نمودم، و باکی از متهم شدن به تقابل با دولت را که "حرفه مافیاگرایانه" است، نداشتم. ولی در سخنان سردار احمدی‌مقدم، همان نکته‌ای تاکید شد که دولت به دلیل اشاره به آن مورد یورش قرار گرفت، و متهم به بی‌دینی شد!
حال باید دید امری که ضرورت قطعی دارد اما متاسفانه، کمترین اثری از آن در اجرای طرح امنیت اجتماعی ملاحظه نمی‌شود، واقعا دغدغه و دل‌نگرانی اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان بود؟ اگر بود، برداشت آنها از سخنان دولتمردان همان بلوایی بود که در تریبون‌های مختلف دمیدند؟
نکته دیگر آن که آیا اعلان نظر سردار احمدی‌مقدم، همان نکته‌ای نیست که دولت به آن اشاره می‌کرد؟ اینک باید پرسید:
1. بلوای ضددولت که خوراک ویژه برای مطبوعات، رسانه ضرغامی و مغرضان و ساده‌انگاران فراهم کرد، با کدام عقلانیت، برنامه و اجرای کارساز در مورد مبارزه با بدحجابی برپا شد.
2. آیا سرو صدا، مصاحبه، ابراز نظر و حتی اعلان موضع در مقابل دولت تصمیمی شتاب‌زده و غیر برنامه‌ریزی شده نبود. البته این پرسش با نگاه خوشبینانه است. زیرا پس از گذشت چند ماه بدون کمترین تاثیر و شاید نتیجه معکوس، سردار احمدی‌مقدم بر کار فرهنگی که همان نظر دولت بود تاکید می‌کند که البته این سخن از سوی ایشان و پس از آن ماجراها به دشواری پذیرفتنی است.
منبع : سایت شخصی فاطمه رجبی